παραπρικαμένος

-η, -ο(ν)

(στον Ερωτόκρ.) παραπικραμένος, πάρα πολύ λυπημένος («ὁφου κατά στην Αρετή την παραπρικαμένη»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + πρικαίνω, διαλεκτικός τ. του πικραίνω].